تأثیر یک دوره آب درمانی بر دامنه حرکتی مفصل شانه و عملکرد حرکتی کودکان مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک دو طرفه

کاهش میزان تعادل دینامیکی کودکان مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک عامل اصلی در اختلال گام برداری این بیماران است. هدف از پژوهش حاضر،تأثیر شش هفته آب درمانی بردامنه حرکتی مفصل شانه و عملکرد حرکتی کودکان مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک دو طرفه بود. در پژوهش نیمه تجربی حاضر تعداد30 کودک مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک دو طرفه از بین کودکان فلج مغزی شهراصفهان به صورت دردسترس و هدفمند انتخاب و به‌طورتصادفی به دوگروه تجربی (15 نفر) و گروه کنترل(15 نفر) تقسیم شدند.گروه تجربی6 هفته تمرینات آب درمانی 3جلسه در هفته به مدت 60دقیقه انجام دادند،ولی گروه کنترل درهیچ‌گونه فعالیتی غیر ازفعالیت‌های معمول روزانه شرکت نداشتند. دامنه حرکتی مفصل شانه به وسیله گونیامتر، طول گام به وسیله کولیس در دو مرحله قبل و بعد از اجرای تمرینات آب درمانی اندازه‌گیری شد. داده‌ها با استفاده آزمون t وابسته و مستقل و درسطح معنی‌داری 05/0 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد،پس از6 هفته تمرین بهبود معناداری درنمرات دامنه حرکتی مفصل شانه و طول گام گروه تجربی نسبت پیش از دوره تمرینات آب درمانی یافت شد( 001/0= P)،درحالی که در گروه کنترل تغییرمعناداری مشاهده نشد. با توجه به نتایج پژوهش حاضر،چنین به نظر می-رسد که تمرینات آب درمانی بر دامنه حرکتی مفصل شانه و توان حرکتی کودکان مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک دو طرفه موثر است و باعث می‌شود که یک محیط مطلوب برای کودکان و نوجوانان مبتلا به فلج مغزی فراهم کند.